Geiriau Syml

Myfyrdod Cristnogol

Wedi’i ysbrydoli gan themâu Charlie Mackesy

Awdur: Charlie Mackesy

The Boy, the Mole, the Fox and the Horse.

The Boy, the Mole, the Fox, the Horse and the Storm

Weithiau mae’r geiriau symlaf yn cario’r wirionedd fwyaf. Yn y byd mae Charlie Mackesy yn ei greu, mae pedwar ffrind annisgwyl yn teithio gyda’i gilydd: bachgen sy’n chwilio am ystyr, tylluan fach sy’n hiraethu am felysrwydd ond yn chwennych perthyn, cadno tawel wedi’i glwyfo gan brofiad, a cheffyl sy’n dwyn doethineb dwfn mewn distawrwydd caredig. Mae eu sgyrsiau’n fregus ond yn bwerus, gan adleisio gwirioneddau y mae Cristnogion wedi’u cario ers canrifoedd.

Yn aml, mae’r bachgen yn holi cwestiynau sy’n deillio o fregusrwydd: “Beth os byddaf yn methu?” Mae’r bwlch hwnnw rhwng dyhead a ofn yn adnabyddus i bob calon ddynol. Ond daw’r ateb yn dawel ac yn garedig: nid diffyg ofn yw dewrder, ond parhau i symud tra’n ei ddal. Yn nysgeidiaeth Gristnogol, dyma alwad i ymddiried hyd yn oed pan nad yw’r ffordd yn glir; nid yw ffydd yn dileu ofn, ond yn ein hannog i gerdded trwyddo yng nghwmni Crist. “Paid ag ofni, oherwydd yr wyf gyda thi,” medd Esaia. Ynddo Ef y mae ein hyder, nid ynddon ni ein hunain.

Mae’r tylluan fach, gyda’i chwant am gacennau, yn ein hatgoffa am ein dyheadau syml — cysur, melysrwydd, diogelwch. Ond mae hefyd yn sôn am wirionedd dyfnach: mae Duw yn maldodi ein llawenydd bach, ond mae pob hiraeth yn ein tynnu at fwynhad mwy — Ei ras. “Gwyn eu byd y rhai sy’n newynu ac yn sychedu am gyfiawnder,” medd Iesu.

Mae’r cadno sy’n aros yn dawel ac yn osgoi’r byd, yn cynrychioli’r rhai y mae niwed wedi llethu eu llais. Ond hyd yn oed ef, yn y diwedd, cafodd ei dderbyn. Dyma efengyl fer mewn un olygfa: nid yw calon wedi’i brifo byth yn rhy fregus i gael ei gwella. Ein galwad ni yw gweld y rhai tawel, y rhai wedi’u clwyfo, y calonnau sy’n siarad trwy greithiau yn hytrach na geiriau.

Yna daw’r ceffyl. Nerthol ond tyner, doeth ond di-hyder o’i statws. Pan ddatguddia rym mawr ond dewis caredigrwydd, gwelwn gysgod o Grist — y Brenin a ymostyngodd, a olchodd draed yn hytrach na hawlio cadair frenhinol. Ei neges yw hon: cariad yw’r cryfder mwyaf. “Nid oes gan neb gariad mwy na hyn.”

Dyma fyd lle mae gobaith yn seinio’n gliriach na phryder, lle mae caredigrwydd yn arf cyfiawnder, a lle mae gofyn am gymorth yn weithred o ffydd, nid o wendid. Mae gwaith Mackesy yn ein gwahodd i ddychwelyd at ffydd plentynaidd — onest, chwilfrydig, agored. A dyma hefyd alwad Iesu: dod fel plant, dewr i garu, gostyngedig i dderbyn, a pharod i rannu gras.

Yn ein byd prysur, mae’r gwirioneddau hyn yn ein arafu. Maent yn ein hatgoffa fod y nefoedd yn aml yn siarad mewn sibrydion ac yn bresenol mewn cariad.