Mae galar yn rhan anochel o’r profiad dynol, taith y mae pawb yn dod ar ei thraws ar ryw adeg mewn bywyd. O safbwynt Cristnogol, mae’r Beibl yn cydnabod realiti galar, gan gynnig cysur ac arweiniad i’r rhai sy’n mynd i’r afael â cholled. Mae rheoli'r trawma sy'n gysylltiedig â galar yn cynnwys cyfuniad o ffydd, cefnogaeth y teulu a’r gymuned, a myfyrdod personol.

Wrth i ni sefyll ar drothwy blwyddyn newydd, mae ein calonnau wedi’u llenwi â gobaith, diolchgarwch, a disgwyliad am y posibiliadau sydd o’n blaenau. Mae gwawr blwyddyn newydd fel cynfas gwag, yn ein gwahodd i beintio darlun o dyfiant, pwrpas, a helaethrwydd ysbrydol. Mae’n amser pan fydd llawer ohonom yn ystyried y syniad o wneud addunedau Blwyddyn Newydd – addewidion a wnawn i ni’n hunain ac i Dduw i feithrin newidiadau cadarnhaol yn ein bywydau.

Mae’r Nadolig, amser o lawenydd, dathlu, a myfyrio, yn dal lle arbennig yng nghalonnau Cristnogion ledled y byd. Y tu hwnt i addurniadau’r Nadolig a chyfnewid anrhegion, mae’r traddodiad o anfon cardiau Nadolig wedi dod yn arferiad annwyl, gan feithrin ymdeimlad o gysylltiad ac undod o fewn y gymuned Gristnogol.

Dawnsiodd y flamau yn yr awyr oer, gan daflu golau a chysgodion ar wyneb rhychlyd y dyn digartref.

Neshaodd at y tân, ac ymestynodd allan, gan geisio’r cynhesrwydd oedd yn gwanhau pob munud. Wrth i'r fflamau bylu, felly hefyd ei obaith, ac yn nhawelwch y nos, dechreuodd ymddiddan ag ef ei hun.

Pethau: Cylchgrawn Capel Seion, Drefach. Darllenwch a mwynhewch!

Mae’r eglwys wedi cael ei hystyried ers tro yn noddfa, yn fan lle mae unigolion yn ceisio cysur, arweiniad, ac ymdeimlad o gymuned. Yn anffodus, mae achosion o gam-drin corfforol ac emosiynol o fewn sefydliadau crefyddol, sy'n effeithio ar yr hen a'r ifanc, wedi dod i'r amlwg yn ystod y blynyddoedd diwethaf. Mae’n hollbwysig bod cymdeithas yn cael ei hysbysu am arwyddion cam-drin, deall camau gweithredu priodol, a chydnabod pwysigrwydd mesurau diogelu yn y gymdeithas ac o fewn yr eglwys. Yn y Deyrnas Unedig, mae mynd i’r afael â chamdriniaeth o fewn sefydliadau crefyddol yn golygu cydbwysedd gofalus o dosturi ac atebolrwydd.

Mae diogelu yn agwedd hollbwysig ar unrhyw sefydliad, ac amlygir ei bwysigrwydd pan ddaw i addoldai megis eglwysi. Mae cynulleidfaoedd yn troi at eu cymunedau ffydd nid yn unig am arweiniad ysbrydol ond hefyd fel hafan i ddiogelwch ac ymddiriedaeth. Mae cyfrifoldeb am ddiogelu yn yr eglwys yn ymestyn y tu hwnt i'r byd ysbrydol, gan gwmpasu lles corfforol, emosiynol a seicolegol pob aelod, yn enwedig unigolion bregus. Mae’r erthygl hon yn archwilio arwyddocâd diogelu yn yr eglwys, yr heriau sy’n ei hwynebu, a’r mesurau y gellir eu rhoi ar waith i greu amgylchedd diogel a meithringar.

Mewn byd a nodweddir gan wneud penderfyniadau cyflym ac adweithiau uniongyrchol, mae rhinweddau gwrando wedi cymryd y lle canolog fel sgil gwerthfawr. Mae'r erthygl hon yn archwilio manteision dwys gwrthsefyll yr ysgogiad i weithredu ar ewyllys neu weithredoedd rhagfwriadol, gan eiriol yn lle hynny dros ymarfer gwrando gweithredol. Trwy ganiatáu lle ar gyfer dealltwriaeth, empathi, a myfyrio meddylgar, gall unigolion feithrin cysylltiadau dyfnach, datrys gwrthdaro yn fwy effeithiol, a gwneud dewisiadau doethach, mwy gwybodus. Mewn cymdeithas sy’n aml yn blaenoriaethu cyflymder a brys, mae’r erthygl hon yn ein hatgoffa bod gwir bŵer gwneud penderfyniadau yn gorwedd yn ein gallu i wrando’n gyntaf a gweithredu’n ddiweddarach.

Yng nghorneli tawel tref fechan, mae arwr di-glod yn byw, enaid cydnerth a gerddodd unwaith trwy groeshoeliad tanllyd yr Ail Ryfel Byd. Ac yntau bellach wedi heneiddio ac wedi hindreulio, mae’r milwr oedrannus yn dwyn pwysau’r atgofion sydd wedi’u hysgythru yn holltau ei feddwl, wedi’i aflonyddu gan ysbrydion cymrodyr a syrthiodd wrth ei ymyl.

Wrth i Sul y Cofio agosáu, saif yr Eglwys wrth galon traddodiad difrifol—traddodiad sydd wedi’i wreiddio yng nghof y rhai a wnaeth yr aberth eithaf yn enw rhyddid a chyfiawnder. Mae’r pabïau coch sy’n blodeuo ym mis Tachwedd yn symbol teimladwy o’r goffadwriaeth hon, ac maent yn ein hatgoffa o’r ddyletswydd sydd ar yr Eglwys i anrhydeddu’r rhai a fu farw.

Mae’n byd ni wedi mynd yn fyd hunanol iawn – pawb drosto’i hunan yw hi a dw i’n teimlo fod y sefyllfa yma wedi gwaethygu ers cyfnod Brexit. Y gwir yw mai methiant llwyr yw Brexit wedi bod a methiant llwyr fydd unrhyw ymgais i fod yn hunanol hefyd.

Wrth i Galan Gaeaf agosáu, mae llawer o deuluoedd yn mynd i'r afael â'r cwestiwn o ble mae'r eglwys yn sefyll ar y gwyliau hwn a dathliadau tebyg. Mae Calan Gaeaf yn gyfnod o wisgoedd, loshin, a chymuned, ond gall hefyd godi pryderon am ei gydnawsedd â dysgeidiaeth Iesu a'r ffydd Gristnogol. Yn yr erthygl hon, rydym yn archwilio persbectif yr eglwys ar Galan Gaeaf a sut y gallwn gael cydbwysedd rhwng mwynhau’r dathliadau tra’n cynnal egwyddorion cariad a ffydd yn Iesu Grist.

Mewn byd sy’n ymdrechu am undod a dealltwriaeth, mae brwydro yn erbyn hiliaeth yn parhau’n amcan hollbwysig. Mae creithiau rhagfarn hiliol yn parhau yn ein cymdeithas, gan ein hatgoffa o'r angen dybryd am weithredu ar y cyd. Mae Diwrnod Gwisgwch Goch y Deyrnas Unedig yn symbol bywiog o undod, gan ein hannog i sefyll yn erbyn hiliaeth a rhagfarn. Fel cymuned ffydd, mae gan yr eglwys safle unigryw i hyrwyddo cynhwysiant a chydraddoldeb.

Mae’n amser prusur iawn yn Banc Bwyd Trussell Trust yn Rhydaman. Mae’r dirwasgiad yn cael effaith andwyol ar yr angen am fwyd ac ar y gallu i bobl i gyfrannu bwyd.

O gyfnod diolchgarwch i ddiolchgarwch mae aelodau a ffrindiau i’r achos yng Nghapel Seion wedi cyfrannu 559.5lb sef chwarter tunnell o fwyd mewn cyfnod o wir angen.

Mae’r silffoedd eto’n wag fel y gwelwch uchod ac felly cais sydd gennym i’ch annog i gadw cyfrannu.

Dwy dunnell yn unig sydd bellach ar y silffoedd lle yr amser yma y llynnedd rhoedd 10 tunnell yn barod i’w ddosbarthu.

Wrth inni gasglu ar gyfnod o ddiolchgarwch a llawenydd, mae ein calonnau’n ymchwyddo gyda gwerthfawrogiad i bob un ohonoch sydd wedi bod yn rhan o deulu ein heglwys ar hyd y blynyddoedd. Mae eich cefnogaeth, cariad, ac ymroddiad wedi bod yn gonglfaen twf a llwyddiant yr eglwys ym mywydau cymuned Drefach a’r dalgylch. Cofiwn yn amser Diolchgarwch fel hyn y down at ein gilydd i ddathlu ein hundod ac adnewyddu ein hymrwymiad i waith Duw yn ein bywydau ac yn ein cymuned.

Mewn byd sy’n aml yn cael ei rannu gan wahaniaethau hiliol a diwylliannol, mae’n hollbwysig i ni, fel dilynwyr Iesu, fyfyrio ar Ei ddysgeidiaeth a chofleidio hanfod cydraddoldeb, tosturi, a chariad. Mae pob bywyd yn arwyddocaol a gwerthfawr yng ngolwg Duw, ac mae’n hanfodol inni gynnal y gwirionedd hwn yn ein hymwneud a’n hagweddau at ein gilydd.

Myfyrdod ar Ddwylo Iesu

Yn y myfyrdod hwn, rydym yn ystyried symbolaeth ddwys dwylo Iesu Grist ar hyd ei oes - dwylo a drawsnewidiodd o lafur saer coed a saer maen i ddod yn offerynnau cariad, iachâd ac iachawdwriaeth.

Ie, ffoaduriaid oedd Iesu Grist a’i deulu am ychydig; ffoi oddi wrth orthrwm a bygythiad o ladd. Mi allwn i droi at fy hen sylw ‘does dim wedi newid’ wrth i bwnc llosg ffoaduriaid effeithio ein hardal fach ni.

Yr wythnos yma, gadewch inni archwilio byd hynod ddiddorol traciau anifeiliaid a sut y gallant roi mewnwelediad gwerthfawr i ni nid yn unig i'r creaduriaid sy'n eu gadael ond hefyd i natur ein taith ein hunain mewn bywyd. Yn union fel y mae gan bob trac anifail stori i'w hadrodd, felly hefyd y traciau rydyn ni'n eu gadael ar ôl yn nhywod amser.

Yng nghanol rhanbarthau mwyaf cyntefig Affrica mae galwad i weithredu sy'n atseinio'n ddwfn i ddysgeidiaeth Crist - yr angen dybryd i gefnogi addysg plant a phobl ifanc. Mae gan addysg y pŵer i drawsnewid bywydau, rhoi gobaith, a thorri’r cylch tlodi sy’n cydio mewn llawer o gymunedau. O safbwynt Cristnogol, mae’r mandad i ddyrchafu a grymuso’r rhai lleiaf breintiedig yn ein plith yn dod yn fwy cymhellol fyth pan fyddwn yn ystyried yr effaith bosibl ar y meddyliau ifanc sy’n ddyfodol y rhanbarthau hyn.