Mewn byd sy’n aml yn cael ei rannu gan wahaniaethau hiliol a diwylliannol, mae’n hollbwysig i ni, fel dilynwyr Iesu, fyfyrio ar Ei ddysgeidiaeth a chofleidio hanfod cydraddoldeb, tosturi, a chariad. Mae pob bywyd yn arwyddocaol a gwerthfawr yng ngolwg Duw, ac mae’n hanfodol inni gynnal y gwirionedd hwn yn ein hymwneud a’n hagweddau at ein gilydd.

Myfyrdod ar Ddwylo Iesu

Yn y myfyrdod hwn, rydym yn ystyried symbolaeth ddwys dwylo Iesu Grist ar hyd ei oes - dwylo a drawsnewidiodd o lafur saer coed a saer maen i ddod yn offerynnau cariad, iachâd ac iachawdwriaeth.

Ie, ffoaduriaid oedd Iesu Grist a’i deulu am ychydig; ffoi oddi wrth orthrwm a bygythiad o ladd. Mi allwn i droi at fy hen sylw ‘does dim wedi newid’ wrth i bwnc llosg ffoaduriaid effeithio ein hardal fach ni.

Yr wythnos yma, gadewch inni archwilio byd hynod ddiddorol traciau anifeiliaid a sut y gallant roi mewnwelediad gwerthfawr i ni nid yn unig i'r creaduriaid sy'n eu gadael ond hefyd i natur ein taith ein hunain mewn bywyd. Yn union fel y mae gan bob trac anifail stori i'w hadrodd, felly hefyd y traciau rydyn ni'n eu gadael ar ôl yn nhywod amser.

Yng nghanol rhanbarthau mwyaf cyntefig Affrica mae galwad i weithredu sy'n atseinio'n ddwfn i ddysgeidiaeth Crist - yr angen dybryd i gefnogi addysg plant a phobl ifanc. Mae gan addysg y pŵer i drawsnewid bywydau, rhoi gobaith, a thorri’r cylch tlodi sy’n cydio mewn llawer o gymunedau. O safbwynt Cristnogol, mae’r mandad i ddyrchafu a grymuso’r rhai lleiaf breintiedig yn ein plith yn dod yn fwy cymhellol fyth pan fyddwn yn ystyried yr effaith bosibl ar y meddyliau ifanc sy’n ddyfodol y rhanbarthau hyn.

Wrth i dechnoleg ddatblygu ar gyflymder,, mae sefydliadau traddodiadol, gan gynnwys yr Eglwys, yn wynebu'r her o aros yn berthnasol mewn byd sy'n newid yn gyflym. Un o’r pryderon dybryd i sefydliadau crefyddol yw’r gostyngiad yn nifer y gweinidogion eglwysig, gan arwain at brinder arweinwyr ysbrydol i arwain a chefnogi eu cymunedau. Fodd bynnag, ynghanol yr her hon, mae potensial trawsnewidiol o fewn avatars, rhith-realiti (VR), a deallusrwydd artiffisial (AI) i adfywio'r Eglwys a chyfleu ei neges yn effeithiol i'r llu.

Yn y byd cyflym a chyfnewidiol sydd ohoni heddiw, mae pobl ifanc yn wynebu heriau a galwadau niferus a all eu gadael yn teimlo’n orlethedig ac ansicr. Fodd bynnag, yng nghanol y cymhlethdodau hyn, gall yr eglwys wasanaethu fel system adnoddau a chymorth gwerthfawr.

Yn y gymdeithas sy'n newid yn gyflym ac yn amrywiol heddiw, mae'r eglwys yn aml yn wynebu materion dadleuol nad oes ganddynt arweiniad clir yn y Beibl. Mae'r materion hyn yn peri heriau sylweddol i gymunedau crefyddol, wrth iddynt fynd i'r afael â chanfod ymatebion priodol sy'n cyd-fynd â'u gwerthoedd craidd ac sy'n mynd i'r afael ag anghenion eu haelodau.

Mae stori Matthew yn ein hatgoffa bod twf a dealltwriaeth yn bosibl i bawb. Mae’n ein dysgu bod tosturi a derbyniad yn gallu goresgyn rhagfarn, a bod gan gariad y pŵer i bontio rhaniadau a dod â ni’n nes at hanfod ein ffydd Gristnogol.

Mewn byd sy'n aml yn cael ei nodi gan ymraniad a rhagfarn, mae'r eglwys yn sefyll fel ffagl cariad a derbyniad. Fel dilynwyr Crist, fe’n gelwir i ymgorffori’r egwyddor o garu ein cymydog, waeth beth fo’u gwahaniaethau. Yn y blogbost hwn, byddwn yn archwilio pwysigrwydd gweld y person yn gyntaf, y tu hwnt i gyfeiriadedd rhywiol neu anabledd.

Rydym wedi gwneud gwaith eithaf da o esbonio “beth” yw’r rheswm am ostyngiad mewn presenoldeb: mae amlder presenoldeb eglwys wedi gostwng, ac mae pobl wedi gadael yr eglwys yn gyfan gwbl.

Yr hyn rydym eisiau ei fynegi, hyd yma o leiaf, yw “pam” y gostyngiad mewn presenoldeb. Pam fod cymaint o bobl yn mynychu'n llai aml, a pham eu bod yn rhoi'r gorau iddi yn gyfan gwbl?

Wrth i’r Deyrnas Unedig ddathlu mis Pride, mae’n amser da i fyfyrio ar y berthynas gymhleth rhwng yr Eglwys a’r gymuned LGBTQ+. Yn hanesyddol, mae’r Eglwys wedi brwydro i gysoni ei dysgeidiaeth â materion cyfeiriadedd rhywiol a hunaniaeth rhywedd. Fodd bynnag, yn ystod y blynyddoedd diwethaf, gwnaed ymdrechion i hyrwyddo dealltwriaeth a derbyniad, gan gydnabod pwysigrwydd cynwysoldeb o fewn cymunedau crefyddol.

Un o nodweddion diffiniol bywyd sy'n cael ei fyw'n dda yw agosáu at fywyd â chalon agored. Mae ofn yn aml yn ymateb naturiol i sefyllfaoedd anodd mewn bywyd, ond rhaid inni wynebu’r byd yn uniongyrchol a chydnabod bod rhywbeth y gallwn ei wneud bob amser.

Mae'r cysyniad o hapusrwydd yn un sydd wedi'i archwilio gan athronwyr, diwinyddion a meddylwyr trwy gydol hanes. Mae’n weithgaredd y mae llawer o bobl yn cymryd rhan ynddo, yn aml heb ddeall yn llawn beth mae’n ei olygu nac o ble y daw. Yn y Beibl, rydyn ni’n dod o hyd i neges glir nad yw hapusrwydd yn rhywbeth y gellir ei ddarganfod yn allanol, ond bod yn rhaid iddo ddod o’r tu mewn. Mae’r syniad hwn ynghlwm wrth addewid Duw o gyflawnder bywyd i bawb.

Fel Cristnogion, fe’n gelwir i fyw ein bywydau mewn ffordd sy’n adlewyrchu cariad a gras Duw. Mae hyn yn cynnwys bod yn driw i ni ein hunain a chydnabod bod ein hapusrwydd yn dod o'r tu mewn, yn hytrach nag o amgylchiadau allanol.

Roedd Iesu yn storïwr penigamp. Roedd ganddo’r gallu rhyfedd i ddisgrifio a gwneud y stori yn ddealladwy, yn berthnasol a chofiadwy.

Mae’r oes wedi newid ac wrth iddi ruthro heibio, delweddau gan amlaf sydd yn hoelio’r meddwl yn enwedig i blant a phobl ifanc. Felly rydym yn symud o ddarllen yr Efengyl, i weld yr Efengyl. Mae ‘na fwy o newidiadau i ddod. Daliwch arno dynn, mae’r reid ond at fin dechrau!

Yr Atgyfodiad yw sylfaen a hanfod y ffydd Gristnogol. Cyflawniad addewidion yr Hen Destament ydyw, datguddiad dwyfoldeb Crist, cyfiawnhad ei honiadau, prawf ei allu, a gwarant ein bywyd tragywyddol.

Os yw Crist wedi atgyfodi, yna mae ein ffydd yn werth y cyfan. Bydd ein Sul y Pasg i ddod yn ddathliad tragwyddol o’r digwyddiad mwyaf mewn hanes.

Mae'r Pasg yn un o'r gwyliau mwyaf arwyddocaol yn y calendr Cristnogol, sy'n cael ei ddathlu gan filiynau o bobl ledled y byd. Mae’r ŵyl flynyddol hon yn nodi atgyfodiad Iesu Grist, dridiau ar ôl ei groeshoelio ar Ddydd Gwener y Groglith. Ystyrir y Pasg yn benllanw’r stori Gristnogol, sy’n canolbwyntio ar fywyd, marwolaeth, ac atgyfodiad Iesu. Yn y blogbost hwn, byddwn yn archwilio arwyddocâd hanesyddol ac ysbrydol y Pasg yn y traddodiad Cristnogol.

Swydd yr Eglwys a’r Cristion yw cynnau lamp ar ôl lamp ar hyd strydoedd y byd a gwneud yn siwr na fydd y tywyllwch byth yn ennill.

“Beth sy’n bwysig ydy’r hyn ydych chi’r tu mewn – y math o harddwch fydd byth yn diflannu, sef ysbryd addfwyn a thawel.” 1 Pedr 3:4